Even voorstellen…mijn naam is Suzanne Nieuwland, ik ben 46 jaar en ik woon samen met John, de hond Ferry en de kat Nelis in Steenbergen NB.

Sinds 2002 ben ik eigenaar van de webshop BearClaw Native arts & crafts en hiervoor ga ik regelmatig naar reservaten en powwows in Ontario in Canada.

Al vanaf mijn 16^e bezoek ik regelmatig mijn familie in Canada en mijn tante Chris nam mij toendertijd vaak mee naar een Tradingpost op het Six Nations reservaat waar ik dan uren kon rondbrengen en hele leuke dingen kocht om weer mee naar Nederland te nemen. In de loop der jaren is dit uitgegroeid tot een uit de hand gelopen hobby en ben ik naast mijn fulltimebaan als financieel adviseur begonnen met de verkoop van originele indianen artikelen.

Door de verkoop van de originele indianen artikelen, die ik alleen aankoop rechtstreeks van de makers zelf, wil ik de indianen promoten en stimuleren hun kunst- en handwerk voort te blijven zetten. Door de vaak erbarmelijke leefomstandigheden waarin de indianen op de reservaten leven wil ik graag een proberen te helpen door hun te steunen waar nodig en wilde naast de aankoop van de producten nog meer voor ze proberen te gaan betekenen.

Begin 2016 heb ik daarom aangeboden aan de stichting Nanai om te helpen waar nodig en aangezien ik het heel leuk vind om dingen te organiseren heb ik meegeholpen met het plannen en organiseren van de NANAI dag op 16 oktober 2016. Dit was het begin van een hele leuke samenwerking en ik ben toen gevraagd om in het bestuur te komen, en nu sinds januari 2018 trotse voorzitter van de NANAI.

Even voorstellen … ik ben Angelique van de Laak, 53 jaar en woon samen met mijn vriend Tjeerd en met mijn hond Missy in Tilburg.

Mijn hele leven heb ik al “iets” met Indianen, in eerste instantie gevoed door de vele films die wij thuis hierover zagen. Al die films hadden een slechte afloop voor de Indianen en op een zeker moment wilde ik weten óf en wat er nog was en hoe het na het bloedbad van Wounded Knee in 1890 was verder gegaan. Ik geloofde niet meer dat er niets was en ging op zoek en kwam zo bij de NANAI terecht. Daar eenmaal beland (2005) heb ik de verloren tijd ingehaald en wilde ik zoveel mogelijk kennis ophalen én direct ook iets doen zodat ik iets van een bijdrage kon leveren. Wat mij aansprak aan de NANAI was dat er gestimuleerd werd om niet alleen maar in dat verleden te blijven hangen. Eén van de slogans: “Eert de doden door de levenden te helpen” was precies waar ik in geloofde.
Naast Leo heb ik een aantal jaar aan de NANAI mogen meebouwen, tijdens een rustiger tijd met mijn werk, en nadat Maria (oprichtster van de NANAI) het stokje aan hem had over gedragen. We noemen dit binnen het bestuur de NANAI 2.0 fase.
Nu het voorzitterschap is overgedragen aan Suzanne, wil ik opnieuw mijn steentje bijdragen aan de NANAI (3.0) en zorgen dat de NANAI meegroeit met de tijd zodat onze missie (het bevorderen van politieke, culturele en sociale zelf-beschikking (dekolonisatie) van de Indianen en een realistische beeldvorming) voortgezet kan worden! Elke bijdrage, hoe groot of klein ook, is van belang! Het verleden mag niet vergeten worden … laat dit het vuur zijn om vandaag aan een beter morgen te werken!

Even voorstellen….ik ben Jan Ketelaars, 71 jaar oud en woon in De Bilt.
Toen ik ongeveer 15 jaar geleden bij het maken van een film in Montana in aanraking kwam met indianen ben ik me gaan verdiepen in hun maatschappelijke positie en in hun manier van denken. Toen heb ik ook contact gezocht met de NANAI en sindsdien ben ik sterk betrokken. Ik heb meerdere reizen gemaakt naar indiaanse gebieden, tweemaal met Leo, en ik heb daar ook regelmatig gefilmd. Enkele korte portretten staan op de website. Vanuit mijn vak als filmmaker en editor wil ik graag een documentaire maken over indiaanse studenten. Ik heb heel lang parttime lesgeven op de HKU, Afdeling Audiovisueel, dus onderwijs ligt me na aan het hart. Drie jaar geleden heb ik een research reis gemaakt naar Arizona ter voorbereiding van die documentaire. Hopelijk lukt het om volgend jaar die film te maken.
Sinds enkele jaren ben ik penningmeester en zit ik in de redactie van de NANAI Notes Magazine.

Even Voorstellen… mijn naam is Paul Looijestijn en ik ben momenteel 51 jaar oud. Ongeveer zeven jaar geleden maakte ik kennis met NANAI toen ik mijn vader, Johan, vergezelde naar een NANAI-dag. Deze kennismaking leidde ertoe dat ik mij ben gaan verdiepen in de doelstellingen van de NANAI en begon met het lezen van artikelen en het bekijken van documentaires over inheemse volkeren. De geschiedenis en de omstandigheden van deze volkeren raakten me diep.

Ik werd al snel donateur en meldde mij als vrijwilliger aan om bij te dragen aan de missie van NANAI. Sindsdien ben ik bijna altijd aanwezig op de verschillende locaties waar NANAI aanwezig is met een stand.

Door mijn inzet voor NANAI draag ik mijn steentje bij om de inheemse volkeren van vandaag te ondersteunen via deze prachtige stichting. Om het in het Engels te zeggen: To make some wrongs right (om enkele onrechtvaardigheden recht te zetten).

Naast mijn werkzaamheden als aspirant secretaris zal ik mij ook bezighouden met social media en als coördinator van de vrijwilligers.